Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Happy Together


Πρόκειται για την ερωτική ιστορία δύο αντρών από το Χονγκ-Κονγκ, που πηγαίνουν στο Μπουένος Αϊρες για μια καλύτερη ζωή. Αταίριαστοι όμως ερωτευμένοι, προσπαθούν να μείνουν μαζί, ο ένας εγωϊστής, αυταρχικός και αχάριστος κι άλλος συμπονετικός, συγκρατημένος όμως γεμάτος συναισθήματα. Δεν πρόκειται απλά για άλλη μια γκεϊ ιστορία, αλλά για την προσπάθεια δύο ανθρώπων να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να μείνουν μαζί.

Happy Together - Trailer

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Αχαχούχα...

Ακολουθούν δύο αστεία καθηγητών πληροφορικής της σχολής μου, παρακαλώ δείξτε κατανόηση και μην δηλώσετε το blog ως ακατάλληλο μετά τα παρακάτω :P

Αστείο 1.
-Γιατί η Microsoft με τα Windows έχει αποτύχει;
-Γιατί για να κάνεις τερματισμό του υπολογιστή, πρέπει να πατήσεις πρώτα έναρξη...

Αστείο 2.
-Που υστερούν τα iphones συγκριτικά με τα κινητά βασισμένα σε android σύμφωνα με την εικόνα;
-Δεν υποστηρίζουν flash...

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Το Πνεύμα των Χριστουγέννων...

  •  Δώρα, ευχές, κρύο, χουχούλιασμα, διάβασμα, εργασίες.
  •  Συνάντηση με παλιούς γνωστούς και οικογενειακές συγκεντρώσεις.
  •  Έξοδοι με φίλους, βόλτες και ταινίες.
  •  Διακοπές.
  •  Χαριτωμένα παιδάκια, μπάντες και απατεώνες που λένε τα κάλαντα.
  •  Αποχωρισμοί και αναμονή.
  •  Κόσμος στους δρόμους με ψώνια στα χέρια και γύρω νεόπτωχοι.

...όπως και να ναι, έτσι είναι...

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Ξέρεις ότι...

...ο καθηγητής σου είναι καθίκι όταν:
1. Κοντεύουν Χριστούγεννα αλλά ακόμα δεν έχει βγάλει τα αποτελέσματα της επαναληπτικής εξεταστικής.
2. Το μοναδικό διαθέσιμο δωρεάν προτεινόμενο σύγγραμμα το έχει γράψει αυτός.
3. Η προθεσμία για την εργασία του λήγει λίγες ώρες μετά την παράδοση της εισαγωγής της ύλης που πρέπει να ξέρεις για να την λύσεις.
4. Βάζει 9 εργασίες σε ένα 6μηνο, οι οποίες πιάνουν μέγιστο 2 στα 10 μόνο αν γράψεις    πάνω από 5 στην εξεταστική.

Σημείωση: Τα παραπάνω είναι τα αποτελέσματα 9ωρου διαβάσματος και εκνευρισμού για την εν λόγω εργασία...

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Δεκέμβρης

Ο αγαπημένος μου μήνας λόγω των διακοπών και λόγω του κακού καιρού. Ενώ κάθε άλλη χρονιά χαιρόμουν που ερχόταν αυτός ο μήνας, φέτος δεν νιώθω αυτή τη χαρά. Με βρίσκει με μια σχολή, που από τη μια μου δίνει ευχαρίστηση αλλά από την άλλη μου έχει κλέψει όλο τον ελεύθερο χρόνο, με φίλους που είδα πρόσφατα μετά από μήνες και χάρηκα(και ελπίζω να τους ξαναδώ σύντομα), με αποφάσεις σημαντικές, με επικείμενους (απο)χωρισμούς, προσπαθώντας να οργανωθώ και να βρω λίγο χρόνο ξεκούρασης...

Tori Amos - Spark (Live)

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Σχετικά με e-readers



Τον τελευταίο καιρό ψάχνω να αγοράσω ένα e-reader γιατί πιστεύω πως θα φανεί αρκετά χρήσιμο για τη σχολή μου. Έκανα πολύ ψάξιμο μέχρι να καταλήξω αν θα πάρω και τελικά ποιό θα πάρω. Παραθέτω μερικά links(στα Αγγλικά) που βρήκα τυχαία και τα που θεωρώ πολύ ενδιαφέροντα, αυτά αναφέρονται στο ρόλο των e-readers στην εκπαίδευση.

Do You like your e-reader? Six takes from academics


Library Study on student e-reader perceptions



Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Cruel

Tori Amos - Cruel

So don't give me respect
Don't give me a piece of your presiousness
flaunt all sh'es got in our old neighbourhood
I'm sure she'll make a few friends
Even the rain bows down
Let us pray as you cock-cock-cock your mane
No cigarettes only peeled Havanas for you
I can be cruel
I don't know why
Why can't my ba.ll.oo.n stay up in a perfectly windy sky
I can be cruel
I don't know why
I don't know why
Dance with the Sufis
Celebrate your top ten in the charts of pain
Lover brother bogenvilla
My vine twists around your need
Even the rain is sharp
Like today as you sh-sh-shock me sane
No cigarettes only peeled havanas for you
I can be cruel
I don't know why
Why can't my ba.ll.oo.n stay up in a perfectly windy sky
I can be cruel
I don't know why
I don't know why
I can be cruel
I don't know why
Why can't my ba.ll.oo.n stay up in a perfectly windy sky
I can be cruel
I don't know why
I don't know why

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Βραβείο

Μπορεί το 2011 να μην έχει τελειώσει ακόμα αλλά τα γεγονότα μιλούν, και επειδή δεν ξέρω πως θα μας βρει το τέλος του έτους, τρέχω να βραβεύσω το πιο ποθητό θηλυκό του 2011.... τη θέλουν όλοι, την ερωτεύονται μόλις κάτσουν, μπορούν να κάνουν τα πάντα για να την αποκτήσουν και να την κρατήσουν... και φυσικά μιλάω για την καρέκλα!

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Ο Δεκάλογος τής Ιδανικής Φωτογραφίας


Μελετώντας τόσα χρόνια τη δουλειά των μεγάλων φωτογράφων με στόχο είτε τη διδασκαλία του έργου τους είτε την απόλαυσή του, διέκρινα μερικά κοινά σημεία που, με κάποιο τρόπο και σε κάποιο ποσοστό, συναντώνται σε μιαν ιδανική φωτογραφία.
Όπως κάθε προσέγγιση της τέχνης και των έργων της, έτσι κι αυτή που αποπειρώμαι μ’ αυτό το σημείωμα, κινείται σε περιοχές απλώς ψηλαφήσιμες και όχι συγκεκριμένες. Η προσέγγιση άλλωστε δεν εγγυάται την κατάκτηση, κάτι μάλιστα που κανένας δεν εύχεται, αφού μια, ευτυχώς αδύνατη, πλήρης κατανόηση της τέχνης θα απέκλειε τη διάσταση του μυστηρίου που δικαιώνει την παρουσία της.
Ας μην επιχειρήσει επομένως ο επιμελής αναγνώστης να εφαρμόσει τον δεκάλογο των κοινών σημείων, που ακολουθεί, σε κάθε φωτογραφία, σα να επρόκειτο για έναν κώδικα αποκρυπτογράφησης. Άλλωστε το χαρακτηριστικό του σημαντικού έργου θα είναι να του γλιστράει πάντα μέσα από τα δάχτυλα, για να συνεχίσει να υπάρχει πέρα από κάθε απόπειρα αυθεντικής ερμηνείας του.
Ούτε όμως ο ευσυνείδητος ή φιλόδοξος φωτογράφος έχει νόημα να προσπαθήσει να προϋποβάλει τις φωτογραφίες τους στις προδιαγραφές αυτές. Αρκεί μόνον να είναι σε θέση να τις διακρίνει, όταν αυτές κατ’ ευτυχή συγκυρία παρουσιαστούν στο έργο του.
Εξ άλλου όλα όσα μπορεί να λέγονται για μια φωτογραφία, υποκλίνονται και υποχωρούν διακριτικά, μπροστά σε δύο κορυφαίες στιγμές. Σ’ αυτήν που ο φωτογράφος αποφασίζει να πατήσει το κουμπί, και σ’ αυτήν που η φωτογραφία του θα επικοινωνήσει για πρώτη φορά με το μάτι ενός καλλιεργημένου και ευαίσθητου δέκτη. Γιατί μόνον έτσι γεννιέται ένας νέος κόσμος και βρίσκονται ψυχές να τον κατοικήσουν.
Ο μόνος τρόπος εν τέλει για τον φωτογράφο να πετύχει τη δημιουργία του έργου του είναι να συνεχίσει εργαζόμενος, πολλαπλασιάζοντας τα ίχνη του φωτογραφημένου κόσμου της συλλογής του, και για τον θεατή να αναζητά με δίψα κάθε τέτοιο αποτύπωμα.
ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Μια φωτογραφία πρέπει να προκαλεί τον σεβασμό. Όχι με την ποιότητά της, ούτε με την ύποπτη συχνά προσπάθειά της να γοητεύσει. Αλλά με την παρουσία της, που πρέπει να αποτελεί μιαν απόλυτη και πειστική πρόταση. Να μην επιτρέπει δηλαδή στον θεατή να αμφισβητεί την ειλικρίνεια των προθέσεών της, να μην αποκαλύπτει έναν φωτογράφο που αμφιβάλλει, να μην αφήνει περιθώρια ώστε να τίθεται υπό αίρεσιν ο χρόνος και ο χώρος της. Τότε ο θεατής ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν έχει συμβάλει στην απογείωσή του, θα υποκλιθεί με σεβασμό μπροστά σε μιαν έντιμη και δυναμική παρουσία, που ξέρει να εκφράζει μια κατάφαση. Η κατανόηση της σημασία του χρόνου και του χώρου στην φωτογραφία είναι σημαντική για την κατανόηση της καταστροφικής φωτογραφικής αμφιβολίας. Άλλωστε κι αυτή, όπως και κάθε άλλη παρατήρηση, εφαρμόζεται (πιθανόν με μικρές αλλαγές) σε κάθε τέχνη. Έτσι η πινελιά πάνω στον ζωγραφικό πίνακα πρέπει να κάνει ζωντανή την απόφασή του ζωγράφου να αφήσει το ίχνος του ή η ξαφνική είσοδος των πνευστών να μην αφήνει ερωτηματικά στον ακροατή για το αν έγινε στη σωστή στιγμή. Ο θεατής πρέπει εν τέλει, να ταυτίζεται με τον φωτογράφο, και να πατάει το κουμπί μαζί του λέγοντας «ήμουν κι εγώ εκεί».
ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΑΞΙΩΝ
Τίποτε από τον κόσμο των αισθήσεων δεν μεταφέρεται αυτούσιο στον κόσμο της φωτογραφίας. Ήδη, και μόνον από τη στιγμή που περικλείουμε κάτι αναγνωρίσιμο με τέσσερις πλευρές και το στερούμε από τον γειτονικό του κόσμο, κάτι αλλάζει. Εκείνο όμως που έχει σημασία είναι πως ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην πραγματικότητα, ό,τι αναγνωρίζουμε με έναν ορισμένο τρόπο και του αποδίδουμε μια συγκεκριμένη θέση την ιεραρχία των οπτικών μας αξιών, σε μια φωτογραφία αποκτά άλλη διάσταση και, κυρίως ανεβαίνει στην κλίμακα των αξιών. Μια σκιά, μια επιγραφή, μια πτυχή του υφάσματος, μια κλίση του σώματος, ένα φωτισμένο παράθυρο και κάθε τι άλλο που στο σύνολο της αν ζωή εικόνας κατέχει μιαν ασήμαντη θέση, σε μια φωτογραφία, απομονωμένο από όλα τα άλλα που έτρεχαν μαζί του στη ζωή, ξεκομμένο από τη χρονική διάρκεια, αποκτά άλλη λειτουργία και αναβαθμίζεται σε κάτι που καθοριστικά επηρεάζει πλέον τη ζωή της εικόνας, με έναν τρόπο που δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Ο φωτογράφος αλιεύει λεπτομέρειες και τις ξαναπροσφέρει μεταλλαγμένες. Γι αυτό και ο θεατής αναγνωρίζει πως το γνώριμο που αντικρίζει είναι ταυτόχρονα μοναδικό.
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΠΡΟ
Οι επί μέρους πληροφορίες που δίνει μια φωτογραφική εικόνα μπορεί να είναι ποικίλες και να αφορούν από διαφορετικές πλευρές πολλούς ανθρώπους. Καλλιτεχνικά όμως η μόνη πληροφορία που ενδιαφέρει είναι ολόκληρη η εικόνα και μόνον αυτή. Για τον λόγο αυτόν όμως, ότι περικλείεται στο πλαίσιο της φωτογραφικής εικόνας, ακόμα και αυτό που δεν φέρει κανένα αναγνωρίσιμο στοιχείο, καμιά συγκεκριμένη πληροφορία, δηλαδή το απόλυτο μαύρο ή άσπρο, έχουν την ίδια σημασία με οποιοδήποτε άλλο χιλιοστό της εικόνας. Ο φωτογράφος μιλάει και με αυτά. Όπως ο συνθέτης με τις παύσεις και ο ποιητής με το κενό. Η χρήση των περιοχών αυτών, που δεν έχουν πληροφορίες, φέρει την ίδια βαρύτητα και εκφράζει λειτουργικότητα και αξίες στον ίδιο βαθμό, με ένα κομμάτι του κάδρου που περιγράφει. Η αφαίρεση ή μετακίνηση των κενών αυτών χώρων θα ακρωτηρίαζε την εικόνα μεταβάλλοντας και το βάρος κάθε άλλης φανερής πληροφορίας. Τα μαύρα και τα άσπρα είναι το μηδέν της εικόνας. Χωρίς αυτόνομη αριθμητική παρουσία, κάνει τους αριθμούς να υπάρχουν.
ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Το μονοσήμαντο περιεχόμενο μιας φωτογραφικής εικόνας, όσο σημαντικό και αν είναι, δεν μπορεί να γεννήσει εντάσεις και να κινήσει την περιέργεια. Ο καλλιτέχνης είναι τόσο πιο ικανός όσο πιο σύνθετο και αντιφατικό μπορεί να κάνει το έργο του. Έτσι ώστε την ώρα που ο θεατής επιχειρεί να δώσει στο έργο μια κατεύθυνση και μίαν ερμηνεία, την ίδια στιγμή η άποψη αυτή να αναιρείται από το ίδιο το έργο. Να υπάρχουν δηλαδή αλληλοπλεκόμενες αναγνώσεις. Μια φωτογραφία να κινείται προς την αφήγηση, ενώ η σύνθεσή της να κινείται προς την αφήγηση, ενώ η σύνθεση της να την τραβάει προς τον αισθητισμό. Το σκληρό χιούμορ μιας εικόνας να ισορροπεί με τις καμπυλότητες της φόρμας. Πρόκειται για ένα εκκρεμές που όσο πιο ακραία είναι η κίνηση του προς μια μεριά, τόσο πιο δυναμική η επιστροφή του στην άλλη. Τελικά το παιχνίδι των αντιθέσεων καταλήγει σε παιχνίδι ισορροπιών. Η έσχατη απλότητα θα κρύβει την υπέρμετρη πολυπλοκότητα. Και το αντίθετο.
ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ
Κάθε φωτογραφία καλύπτει έναν πολύ μικρό χώρο. Είναι ένας κόσμος σε μινιατούρα. Η ζωή σε ένα σύνθημα. Και δεν μπορεί να αντέξει περισσότερα. Όταν περιμένουμε από αυτήν πολλά, μας κρύβει και τα λίγα. Η άγουρη φλυαρία πολλών νέων δημιουργών που επιθυμούν σε κάθε φωτογραφία να περιλάβουν όσα ξέρουν ή φαντάζονται, βαραίνει αποπνικτικά το έργο, δημιουργεί σύγχυση, οπτικό και νοητικό θόρυβο. Θυμίζει τους αρχιτέκτονες που προσθέτουν αραβουργήματα από την φιλαυτία τους να αποδείξουν πως μπορούν, ή τους συγγραφείς που γράφουν το πρώτο τους βιβλίο σα να ήταν και το τελευταίο. Η κάθε εικόνα πρέπει να έχει έναν ρυθμό, μιαν αναπνοή, και να πείθει ότι απομόνωσε επιγραμματικά κάτι. Αλλιώς ποιος θάταν ο λόγος να σταματήσει ο χρόνος και να περιοριστεί ο χώρος; έτσι, σε κάθε καλή φωτογραφία ένα είναι το κυρίαρχο στοιχείο, το ιδιοφυές εύρημα, που σηκώνει το βάρος της, πλαισιωμένο βέβαια από τις υποβοηθητικές λεπτομέρειες. Πρόκειται για τη μαγική στιγμή την χαρισματική προσθήκη, για εκείνο το ελάχιστο που οφείλει την παρουσία του στο ταλέντο και στην ευφυία του καλλιτέχνη. Η απουσία του θα μας άφηνε με μια, σωστή ίσως αλλά σίγουρα όχι καλή, φωτογραφία.
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ
Η φωτογραφία γεννιέται από το σώμα της πραγματικότητας. Είναι μια επιλογή που στηρίζεται στον αποκλεισμό. Ο φωτογράφος δημιουργεί αποκλείοντας στοιχεία του κόσμου που δεν επιθυμεί να συμπεριλάβει στο κάδρο του. Οι τέσσερις πλευρές λειτουργούν σαν μαχαίρι, σαν λαιμητόμος. Είναι λοιπόν αποφασιστικής σημασίας όρια, αφού αυτά θα αιχμαλωτίσουν εκείνα τα στοιχεία του κόσμου, και μόνον αυτά, που ο φωτογράφος θα χρησιμοποιήσει για να πλάσει το δικό του σύμπαν. Με την πράξη όμως αυτή αποκτούν εξίσου κορυφαία σημασία και όσα αντικείμενα αποκλείονται. Αφού σε μια τέτοια θεώρηση η πράξη δεν είναι παρά η άλλη όψη της παράλειψης. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε ότι τη φωτογραφία την φτιάχνουν όσα δεν περιλαμβάνονται στο κάδρο, μια και η απουσία τους προσδίδει την ιδιαίτερη, συχνά μυστηριώδη σημασία όσων απέμειναν. Με βάση αυτές τις σκέψεις η ιδανική φωτογραφία είναι αυτή της οποίας οι τέσσερις πλευρές καθορίζουν με απόλυτη αυστηρότητα αυτά που περιορίζουν στο κάδρο και υπογραμμίζουν την μεταξύ τους σχέση, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν γέφυρα και σχέση των εντός του κάδρου περικλειομένων, με όσα ο θεατής υποψιάζεται πως εξακολουθούν να κινούνται γύρω από αυτό. Και η φωτογραφική εικόνα αποκτά κινητικότητα που την ωθεί έξω από το κάδρο. Τα όρια υποδηλώνουν τη συνέχεια.
ΥΠΑΙΝΙΓΜΟΙ
Τα πιο σημαντικά πράγματα δεν λέγονται και δεν ομολογούνται. Παραμένουν πάντοτε μετέωρες και ανολοκλήρωτες προτάσεις, ή ψιθυρίζονται τόσο σιγά, που μόνον ο απόηχος αγγίζει τον δέκτη. Ίσως γιατί τα σημαντικά πράγματα δεν μπορούν ποτέ να γίνουν απολύτως συγκεκριμένα, ίσως γιατί φοβόμαστε πως ό,τι εκστομίσουμε θα είναι ωχρή μετάφραση της πίστης μας, αν όχι προδοσία της, ίσως γιατί νοιώθουμε πως όταν τα νοήματα ντυθούνε με λέξεις γίνονται στάχτη. Έτσι και στη φωτογραφία αυτό που βλέπουμε κρύβει, και ταυτόχρονα αφήνει να φανεί, αυτό που αποφεύγουμε να διατυπώσουμε. Και έτσι ζητάμε τη βοήθεια και συνενοχή του θεατή. Κι έτσι εξασφαλίζουμε τη διάρκεια μέσα στον χρόνο του περιεχομένου. Κάθε φωτογραφία είναι ένα δελφικός χρησμός, όπου όλα είναι φανερά και όμως κάτι κρύβουν. Όχι με σύμβολα, αλλά με υπαινιγμούς. Και οι προσεγγίσεις είναι ισάριθμες με τους ερμηνευτές.
ΑΝΑΦΟΡΕΣ
Μια φωτογραφία παραπέμπει. Σε πράγματα που έζησε ο φωτογράφος, σε άλλα που φαντάστηκε, αλλά κυρίως σε φωτογράφους που αγάπησε. Ο θεατής αναζητεί και αυτός παρόμοιες συγκινήσεις σε μνήμες της δικής του ζωής. Κι αν οι γνώσεις του το επιτρέπουν, θα μπει και αυτός στο παιχνίδι των φωτογραφικών αναφορών. Διότι ο δημιουργός κινείται σε δύο περιοχές αναζήτησης. Σ’ αυτήν που έχει σχέση με τη ζωή του και τον κόσμο, και σ’ αυτήν που έχει σχέση με την τέχνη που υπηρετεί. Κάθε φωτογραφία είναι μια πρόταση για το πώς βλέπει ο δημιουργό του τον κόσμο και ταυτόχρονα για το πώς βλέπει τη Φωτογραφία. Η θέση του μέσα στη φωτογραφική ιστορία όσο ταπεινή και αν είναι αποτελεί μέρος της πρόκλησης. Έτσι, στη φωτογραφία, εκτός από όσα αγάπησε, ή μίσησε στη ζωή του ο φωτογράφος, ο θεατής διαβάζει και όσα θαύμασε ή περιφρόνησε στη Φωτογραφία. Και οι εμφανείς ή υπαινικτικές αναφορές που η συγκεκριμένη φωτογραφία επιχειρεί συνειδητά ή ασυνείδητα σε όσα προηγήθηκαν είτε σαν φόρος τιμής, είτε σαν ανάθεμα, αποτελούν πρόσθετη ενέργεια και νέο ενδιαφέρον, που το έργο προσφέρει στον θεατή.
ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ
Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι ριψοκίνδυνος. Να περπατάει σε τεντωμένο σχοινί. Στο χείλος του γκρεμού. Η τέχνη και οι κίνδυνοι που κρύβει είναι πρόκληση για δημιουργία, ακριβώς όπως ο κόσμος και η τόσο συχνά αρνητική πραγματικότητα αποτελούν αιτίες δημιουργίας. Ένας φωτογράφος έχει τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας, όσο περισσότερο ερωτοτροπεί με την αποτυχία. Η εκ του ασφαλούς επιτυχία οδηγεί σε έργα προβλέψιμα, άρα ταχέως αναλώσιμα. Η πάλη με την αποτυχία, αν καταλήξει σε νίκη, θα οδηγήσει σε έργο αξίας. Οι κίνδυνοι προσδιορίζουν το μέτρο της επιτυχίας. Μια καλή φωτογραφία υπαινίσσεται και την αποτυχία της. Αυτήν που απέφυγε, αλλά στην οποία κινήθηκε ανατριχιαστικά κοντά. Άλλωστε, η τέχνη κρύβει και περιέργεια. Για τα όρια της Φωτογραφίας και του φωτογράφου. Κι αν δεν πας στην άκρη πώς θα τα ανακαλύψεις;
ΑΦΑΙΡΕΣΗ
Η αφαίρεση είναι συνώνυμη με την τέχνη. Αν και για πολύ καιρό ταυτίστηκε πολύ περιοριστικά και εσφαλμένα με την μη αναπαράσταση. Ο όρος μπορεί να συγγενέψει με την υπέρβαση, αφού και η τελευταία υπερ(δια)βαίνει το εικονιζόμενο, αφαιρώντας του την προφανή του λειτουργία. Εν τούτοις μεγαλύτερη σχέση έχει με την ακρίβεια και τη λιτότητα. Κι έτσι επανερχόμαστε στην αρχική του όρου έννοια, δηλαδή στην απομάκρυνση του περιττού. Αυτό αποτελεί και την μεγαλύτερη πάλη του καλλιτέχνη, ίσως και την έσχατη ανασφάλεια. Σαν τον γλύπτη που πετάει κομμάτια της πέτρας, κάνοντας κάθε κίνηση ολοένα και πιο κρίσιμη, για να πλησιάσει και να αγγίξει το σημείο, όπου η επόμενη σφυριά θα καταστρέψει το έργο. Στη σημαντική φωτογραφία δεν υπάρχει τίποτε περιττό, και δεν απουσιάζει τίποτα σημαντικό. Τότε η μεταμόρφωση αποκαλύπτεται. Και η υπέρβαση γεννιέται μέσα από την αφαίρεση. 

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Space Dog

Tori Amos - Space Dog

Way to go Mr. MIcrophone
Show us all what you don't know
Centuries secret societies
He's our commander still
Space Dog

So sure we were on something

Your feet are finally on the ground
He said so sure
We were on something
Your feet are just on the ground girl

Rain and snow our engines have been receiving

Your eager call there's colonel Dirtyfishydishcloth
He'll distract her good don't worry so

And to the one you thought was on your side

She can't understand she truly believes the lie

Lemon Pie

He's coming through
Our commander still
Space Dog
Lines secure
Space Dog

Deck the halls I"m young again

I'm you again
Racing turtles
The grapefruit is winning
Seems I keep getting this story twisted
So where's Neil when you need him
Deck the halls it's you again
It's you again
Somewhere someone must know the ending
Is she still pissing in the river
Now heard she'd gone
Moved into a trailer park

So sure we were on something

Your feet are finally on the ground
He said so sure
We were on something
Your feet are just on the ground girl

So sure we were on something

Your feet are finally on the ground
He said so sure
We were on something
Your feet are just on the ground girl

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Έλεγχος

Είναι στιγμές που θες να έχεις τον έλεγχο, να γίνουν τα πράγματα όπως θες, να μπουν στην πορεία που έχεις αποφασίσει.... όμως αυτό δεν είναι εφικτό πάντα... μάλλον δέχεσαι την κατάσταση, κάνεις ό,τι "καλύτερο" μπορείς και συνεχίζεις.

Kate Bush - Running Up that Hill

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Το κουτσομπολιό...

...θα έπρεπε να είναι ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα. Το κακό είναι ότι πολλοί το προτιμούν ως όπλο, πέρα από τα επιτρεπτά όρια.

Ερμηνεία: Κουτσομπολιό είναι η τέχνη να μη λες τίποτα με τέτοιο τρόπο που να τα λες όλα. (Περισσότερες ερμηνείες και σχόλια)


Άννα Παναγιωτοπούλου - Το Τραγούδι της Κουτσομπόλας

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

I Like

The Divine Comedy - I Like

I like your nose, I like your hair
I like you clothed, I like you bare
I like your boots, your skirts and your blouses
I like your suits, your shirts and your trousers
I like your mild political stances
I like your wild spontaneous dances
I like the way you drive me insane, morning, noon and night

I like you cause you're sexy
I like the sexy things you dress in
I like it when you're sitting next to me whispering sexy things
I like you cause you like me
I like the poems that you write me
I like the pictures that you thoughtfully draw for me
They make me look all right
Oh yeah, I like, I like, I like

I like the way you make me laugh
I like your brain, both left and right half
I like the songs you sing when you're bathing
I like your dog when he's behaving
I like your car, you curse like a trooper
During a hard reversing manoeuvre
I like the way we kiss and we make up after a fight

I like you cause you're sexy
I like the sexy things you dress in
I like it when you're sitting next to me texting me sexy things
I like you cause you like me
I like the poems that you write me
I like the pictures that you thoughtfully draw for me
They make me look all right
Oh yeah, I like, I like, I like

I like you cause you're crazy
I like the way you do whatever you like
It constantly amazes me, baby please stay with me tonight
Oh yeah, I like, I like, I like…

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Το ιστορικό άλλης μια συνέλευσης

Μετά από τέσσερις συνεχόμενες εβδομάδες που αυτά συμβαίνουν καταλήξαμε στο εξής...

Τι λένε πως συνέβη:
Για την Τρίτη ήταν προγραμματισμένη η συνέλευση στη σχολή μου, όμως λόγω απεργίας των μέσων μαζικής μεταφοράς δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν αρκετά άτομα* ώστε να αποφασιστεί η πορεία ή μη της κατάληψης και της διαμαρτυρίας σχετικά με το νέο νόμο για την παιδεία.  Προτάθηκε η αναβολή της συνέλευσης για την Πέμπτη όμως δεν έλαβαν συγκεκριμένη απόφαση**.
Τελικά την Πέμπτη μαζεύτηκαν φοιτητές στη σχολή για να γίνει συνέλευση αλλά δεν έγινε γιατί πάλι δεν υπήρχαν αρκετά άτομα***.


Τι πραγματικά συνέβη:
*Συγκεντρώθηκαν αρκετά άτομα στη σχολή όμως η πρώτη παράταξη της σχολής λέγοντας τους ψέματα δεν τους άφησε να μπουν στο αμφιθέατρο και τελικά ώστε να πάρει ο φοιτητικός σύλλογος κάποια απόφαση (η παράταξη αυτή είναι η ίδια που πριν από μόλις μια εβδομάδα έλεγε άλλα ψέματα ώστε να πείσει τους φοιτητές να ψηφίσουν υπέρ της κατάληψης).
**Δύο παρατάξεις της σχολής(η πρώτη παράταξη κι άλλη μια) αρνούνταν να συμμετάσχουν στη διαδικασία επιλογής ημερομηνίας και δήλωναν πως δεν είναι απαραίτητο να γίνει, χωρίς να προτείνουν εναλλακτική(δηλαδή παράταση κατάληψης ή άνοιγμα σχολής).
***Οι δύο παρατάξεις της σχολής κατέβασαν από το site τους την προπαγάνδα κατά του νόμου, σταμάτησαν να παίρνουν τηλέφωνο φοιτητές για να τους πείσουν να συμμετάσχουν στη συνέλευση υπέρ της κατάληψης. Τους φοιτητές που πήγαν στη σχολή την Πέμπτη, προσπάθησαν οι παρατάξεις(οι δύο που προανέφερα) να τους διώξουν λέγοντας τους πως δεν πρόκειται να γίνει συνέλευση και πως δεν υπάρχει ο απαραίτητος αριθμός φοιτητών(αν τους διώχνουν πως θα συγκεντρωθούν φοιτητές;). Τελικά τα άτομα που πέρασαν από τη σχολή μόνο τις τρεις ώρες που εγώ ήμουν εκεί, έφταναν και με το παραπάνω για συνέλευση.

Τελικά:
Ενώ και την Τρίτη και την Πέμπτη μαζεύτηκαν αρκετοί φοιτητές ώστε να γίνει συνέλευση, η κατάληψη έμεινε στον αέρα, το ίδιο και η απόφαση σχετικά με τη συνέχιση της κατάληψης. Κάνουν κατάληψη σχεδόν τέσσερις εβδομάδες και μετά αποφασίζουν πως πρέπει να σταματήσουν και αρνούνται να κάνουν συνέλευση, για να εκτονωθεί το κλίμα που οι ίδιοι δημιούργησαν, αφού πρώτα έχουν διαταράξει τη λειτουργία του πανεπιστημίου, την ψυχολογία πολλών φοιτητών, το πρόγραμμα τους, πράγμα που καθόλου δεν έχει λογική αφού δεν άλλαξε ο νόμος ώστε να σταματήσει ο αγώνας για τη σημασία του οποίου πολλοί διατείνονταν. Αποκορύφωμα η στιγμή κατά την οποία η συντονιστική επιτροπή κατάληψης(τα ίδια άτομα που κυριολεκτικά έπαιζαν ξύλο ώστε να κλείσει η σχολή) παρέδωσε τα κλειδιά στον πρύτανη με τη δική τους θέληση.

Εν τέλει σύγκλητος αποφάσισε εξεταστική(με εξετάσεις και το Σαββατοκύριακο) και κανονική διεξαγωγή του εξαμήνου, βέβαια με παράταση μεγάλη.

Υ.Γ. Δεν κατονόμασα ξανά ούτε σε ποια σχολή έγιναν αυτά ούτε κάποια παράταξη γιατί στόχος του ποστ δεν ήταν να πάρω θέση υπέρ ή κατά του νόμου ή της κατάληψης ή συγκεκριμένων παρατάξεων ούτε αν έπραξαν σωστά που έκλεισαν τη σχολή αλλά ο τρόπος που έγιναν όλα. Επίσης δεν σχολιάζω το λόγο για τον οποίο συνέβησαν όλα αυτά.

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Never Let Me Go


Η ιστορία τριών νέων που δεν έχουν επιλογή, προορίζονται για να ένα συγκεκριμένο τέλος, το θάνατο. Τα καταπιεσμένα συναισθήματα τους και ο έρωτας μιας από τους τρεις που δεν τολμά να εξομολογηθεί τα συναισθήματα της στο αγόρι που αγαπά.

Δημιουργούνται για να προσφέρουν στην κοινωνία θυσιάζοντας τον εαυτό τους. Παρά την προδιεγαγρεμμένη πορεία τους, ελπίζουν, ζουν και ερωτεύονται. Βρετανική sci fi ταινία εποχής που διαδραματίζεται με φόντο τα τοπία της Αγγλίας, από τον Mark Romanek.

Exit Music

Radiohead - Exit Music(Live)


Wake... from your sleep
The drying of your tears
Today.. we escape
We escape.

Pack and get dressed

Before your father hears us
Before.. all hell.. breaks loose.

Breathe... keep breathing

Don’t lose.. your nerve.
Breathe... keep breathing
I can’t do this.. alone.

Sing us a song

A song to keep us warm
There’s such a chill
Such a chill.

You can laugh

A spineless laugh
We hope that your rules and wisdom choke you
Now we are one
In everlasting peace

We hope that you choke.. that you choke

We hope that you choke.. that you choke
We hope that you choke.. that you choke

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Dancer in the Dark

Τσέχα μετανάστρια στις ΗΠΑ, η Σέλμα, δουλεύει σε εργοστάσιο για να ζήσει το παιδί της και τον εαυτό της. Πλησιάζοντας όλο και περισσότερο στην τύφλωση προσπαθεί να βγάλει χρήματα για να σώσει το γιο της από την ίδια μοίρα. Η προδοσία από φίλο οδηγεί σε μια σειρά από γεγονότα, και η Σέλμα καταλήγει υπόλογη για έγκλημα και αντιμέτωπη με τη θανατική ποινή. Πρόκειται για ένα δραματικό musical του Lars Von Trier που πρωταγωνιστεί και τραγουδά η Bjork.

Bjork - I've Seen It All (Dancer in the Dark)


Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Tori Amos


Γεννημένη στις 22 Αυγούστου 1963 η Tori Amos(γεννημένη ως Myra Ellen Amos) είναι Αμερικανίδα πιανίστρια, τραγουδίστρια και τραγουδοποιός. Άρχισε να παίζει πιάνο σε ηλικία 2 ετών. Στα 5 της κέρδισε υποτροφία για το Peabody Conservatory of Music, όντας η νεότερη μαθήτρια που φοίτησε ποτέ εκεί. Αντιπαθούσε να διαβάζει παρτιτούρα και μπορούσε ακούγοντας ένα τραγούδι να το παίξει στο πιάνο.


Το 1985, αφού έπαιξε σε ένα μπαρ μια νύχτα, πήρε με το αυτοκίνητο έναν τακτικό πελάτη του μαγαζιού ο οποίος της επιτέθηκε σεξουαλικά, μια εμπειρία που αποτύπωσε αργότερα στο τραγούδι Me and a Gun. Την ίδια χρονιά σχημάτισε ένα γκρούπ, το Y Kant Tori Read με το οποίο κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ που δεν είχε αποδοχή από κριτικούς και κοινό. Παρόλο που συχνά αναφέρεται με αμηχανία στο Y Kant Tori Read, έχει ερμηνεύσει διάφορα τραγούδια από αυτό live σε συναυλίες. Το άλμπουμ δεν τυπώνεται πλέον και οι αυθεντικές κόπιες θεωρούνται αρκετά πολύτιμες.

Tori Amos - Crucify(Live)


Οι αρχικές ηχογραφήσεις για το νέο album(Little Earthquakes) απορρίφθηκαν καθώς θεωρήθηκε πως το μοτίβο "κορίτσι και πιάνο"(από τις πρώτες που υιοθέτησαν αυτό το στυλ) δεν θα πουλήσει, όμως ξαναδουλεύτηκε και κατέληξε  γεμάτο με ωμά, συναισθηματικά φορτισμένα τραγούδια όπου θυμάται τη θρησκευτική ανατροφή της, τη σεξουαλική αφύπνιση, την πάλη να βρει την ταυτότητά της και το βιασμό που υπέστη. Το album αυτό έφερε μεγάλη επιτυχία.


Tori Amos - Me and a Gun(Live)


Συνέχισαν επιτυχημένες κυκλοφορίες όπως το single Cornflake Girl το οποίο ψηφίστηκε από τα καλύτερα των 90s από το περιοδικό Rolling Stone. Υιοθέτησε μπαρόκ επιρροές και σκοτεινό στιλ το τρίτο προσωπικό άλμπουμ Boys for Pele, εκμεταλλευόμενη το γεγονός πως ηχογραφήθηκε σε Ιρλανδική εκκλησία. Χρησιμοποίησε στοιχεία μυθολογίας και θρησκείας χρησιμοποιώντας τσέμπαλο, αρμόνιο, κλαβιχόρδιο χρησιμοποιώντας χορωδία, καμπάνες της εκκλησίας και πίπιζα.

Tori Amos - Father Lucifer(Live)


Κατά τη διάρκεια της συναυλίας για την προώθηση του Boys for Pele, συνειδητοποιεί πως είναι έγκυος αλλά αποβάλει, ακολουθεί και δεύτερη αποβολή. Το 1988 ακολουθεί ο γάμος της με το μηχανικό ήχου Μαρκ Χόλεϋ. Στο From the Choirgirl Hotel που κυκλοφορεί αργότερα υπάρχουν αναφορές στις αποτυχημένες κυήσεις της. Έπεται το To Venus and Back, στο οποίο υπάρχουν αναφορές από άλυτες δολοφονίες γυναικών στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού, παραισθησιογόνα φυτά και Ναπολέων Βοναπάρτης. Μετά από τρίτη αποβολή το 2000 φέρνει στον κόσμο την κόρη της. 

Tori Amos - Spark


Εμπνευσμένη από τα τραγούδια που άκουγε στο ραδιόφωνο ενώ φρόντιζε την κόρη της στο σπίτι της στη Φλόριντα, η Amos είχε την ιδέα να παράγει ένα άλμπουμ με διασκευές, ηχογραφώντας τραγούδια που έγραψαν άντρες σχετικά με το γυναικείο φύλο και αλλάζοντάς τα έτσι ώστε να δίνουν την οπτική των γυναικών. Κυκλοφόρησε το Strange Little Girls με ασυνήθιστες διασκευές.

Tori Amos - New Age


Η Amos ερμήνευσε τη διασκευή του Time του Τομ Γουέιτς στο Late Show with David Letterman στις 18 Σεπτεμβρίου 2001, μόλις μια βδομάδα μετά τα γεγονότα της 9ης Σεπτεμβρίου, σε μια περίοδο όπου πολλοί καλλιτέχνες εγκατέλειπαν τη Νέα Υόρκη ή δεν ήταν πρόθυμοι να ερμηνεύσουν δημόσια. Επίσης τραγούδησε στα Virgin Megastores στη Union Square της πόλης της Νέας Υόρκης την ίδια εβδομάδα.

Με το Scarlet´s Walk το 2002 εξερευνά την ιστορία της Αμερικής, των Αμερικανών και των Ινδιάνων, την πορνογραφία, το μαζοχισμό, την ομοφοβία και το μισογυνισμό. Ηχογράφησε το καλοκαίρι του 2004 στο studio της στην Κορνουάλη ένα άλμπουμ εμπνευσμένο από την αρχαία τέχνη της διατήρησης μελισσιών, την οποία και θεώρησε ως πηγή γυναικείας έμπνευσης και δύναμης. Μετά από εκτεταμένη έρευνα στο θέμα, η Amos έπλεξε τις ιστορίες από τα Γνωστικιστικά ευαγγέλια και της απομάκρυνσης των γυναικών από τη θέση ισχύος στους κόλπους της Χριστιανικής Εκκλησίας, για να δημιουργήσει ένα άλμπουμ βασισμένο στη θρησκεία και την πολιτική. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 2005 με τον τίτλο The Beekeeper. Πραγματεύεται θέματα όπως ο θάνατος, η μοιχεία και οι διαμάχες σε μια ερωτική σχέση, και κάνει μια σύντομη αναφορά στον αρχαίο γνωστικό μυστικισμό. Η μουσική του είναι ίσως η πιο μελωδική της, και αποτελεί στροφή προς ένα πιο ρυθμικό ήχο.


Tori Amos - A Sorta Fairytale(Live)


Σε συνδυασμό με το άλμπουμ, η Amos κυκλοφόρησε μια αυτοβιογραφία με τη συνεργασία της δημοσιογράφου Αν Πάουερς σε θέματα μουσικής με τίτλο Piece by Piece το Φεβρουάριο του 2005. Αναφέρεται εκτενώς στο ενδιαφέρον της Amos για τη μυθολογία και τη θρησκεία και ερευνά τη διαδικασία με την οποία γράφει τραγούδια, καθώς και την πορεία της στη δισκογραφία. Το Νοέμβριο του 2004, ο αδερφός της Amos, Μάικλ, πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η Amos έγραψε το τελευταίο τραγούδι του The Beekeeper, για εκείνον μέσα στο αεροπλάνο, ενώ επέστρεφε από την κηδεία. Έχει τον τίτλο Toast και συμπεριλήφθηκε τελευταία στιγμή στο άλμπουμ, και προσέθεσε το στίχο "πήγαινε αυτό το μήνυμα στο Μάικλ" στα συνοδευτικά φωνητικά του κομματιού The Beekeeper.



Έχει κάνει πολλές διασκευές τραγουδιών, τα οποία τα μεταμορφώνει πραγματικά δημιουργώντας κάτι νέο. Παραμένει μια από τις κορυφαίες καλλιτέχνιδες του καιρού μας, συχνά τα εισιτήρια για τις εμφανίσεις της εξαντλούνται. Όταν ανακοινώθηκε η παγκόσμια περιοδεία της το 2005, τα εισιτήρια και για τις 14 συναυλίες που θα έδινε για αρχή στην Αμερική εξαντλήθηκαν μέσα σε δέκα λεπτά. Έχει δώσει πάνω από 950 συναυλίες και ψηφίστηκε από το περιοδικό Rolling Stone το 2003 ως η πέμπτη καλύτερη ζωντανή παρουσίαση. Το αξιοσημείωτο στις συναυλίες της είναι πως αλλάζει τη λίστα με τα τραγούδια που θα ερμηνεύσει από βραδιά σε βραδιά.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Βροχή

Πρώτη βροχή του φθινοπώρου... Με μεγάλη χαρά υποδέχτηκα τη σημερινή βροχή κι ας αναγκάστηκα να περπατήσω 20 λεπτά χωρίς ομπρέλα μέσα σε αυτή. Κατάφερε να με ανανεώσει, να με κάνει να νοσταλγήσω το χειμώνα και να μου φτιάξει την κατεστραμένη, από τη γενική συνέλευση(και όχι μόνο), διάθεση. Είναι τόσο ευχάριστη η αίσθηση της ψύχρας και της αλλαγής που μου φέρνει η βροχή μαζί με τις σταγόνες της. Σήμερα, όπως και κάθε φορά που βρέχει, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, μου δημιουργήθηκαν προσδοκίες και μια αίσθηση ανανέωσης. Όσο κουραστικά και δύσκολα κι αν κύλησε η μέρα είχε όμορφο τέλος.


Moby - The Rain Falls and the Sky Shudders
                          

Υ.Γ. Ένα από τα παλιά κι αγαπημένα τραγούδια του Moby.

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Medianeras

Medianeras - Trailer


Με φόντο το Μπουένος Άιρες, μια όμορφη ερωτική κομεντί που δεν μιλά για την κοινή ζωή του ζευγαριού αλλά για τις στιγμές και την καθημερινότητά των ανθρώπων αυτών πριν γνωριστούν.

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Το ιστορικό μιας συνέλευσης

Χθες και στη δική μου σχολή όπως και σε πολλές άλλες έγινε "γενική συνέλευση".

-Γιατί σε εισαγωγικά;
-Γιατί έγινε το "absolutely τουρλουμπούκι"!

Παρατάξεις που έλεγαν αισχρά ψέματα στους φοιτητές ως προς τα περιεχόμενα του νόμου (το ίδιο κάνουν και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης) για να τους εκβιάσουν και να τους φοβίσουν να ψηφίσουν υπέρ/κατά της κατάληψης(ναι μου το έκαναν κι εμένα), απειλητικά βλέματα, νοθεία. Η συνέλευση άργησε να ξεκινήσει... 2 ώρες... ρεκόρ(για τα ιστορικά της δικής μου σχολής) με προφανή στόχο να πτωηθούν ανεξάρτητοι οι φοιτητές, να μείνουν τα κομματόσκυλα μέλη παρατάξεων και να ψηφίσουν ανενόχλητοι. Τέθηκε η πρόταση αντί να ψηφίσουμε πλαίσια(δηλαδή τις προτάσεις των παρατάξεων ως προς το πρόγραμμα διαδηλώσεων που περιέχει σε κάποιες περιπτώσεις και διαμαρτυρία με μορφή πορείας), να ψηφίσουμε 1. υπέρ/κατά της κατάληψης και 2. υπέρ/κατά του νόμου,κι αφού έγινε αποδεκτό με μεγάλη αντίδραση των παρατάξεων(οι οποίες ήθελαν να δουν το πλαίσιο τους να βγαίνει πρώτο) η παράταξη με την πλειοψηφία της σχολής (η οποία προσπαθούσε να πείσει τους φοιτητές πόσο κακός είναι ο νόμος ψηφίζοντας υπέρ κατάληψης) απλά εγκατέλειψε στο 2ο σκέλος της ψηφοφορίας(υπέρ/κατά του νόμου).... τυχαίο; δεν νομίζω!

Η ψηφοφορία περιείχε φοιτητές της σχολής και όχι μόνο(σύμφωνα με τα κακά στόματα) οι οποίοι ψήφισαν δια χειρός(όσο αξιόπιστος μπορεί να είναι αυτός ο τρόπος). Κάπως έτσι για 3η συνεχόμενη εβδομάδα η σχολή μου τελεί υπό κατάληψη.


Υ.Γ. Δεν κατονόμασα ούτε σε ποιά σχολή έγιναν αυτά ούτε κάποια παράταξη γιατί στόχος του ποστ δεν ήταν να πάρω θέση υπέρ ή κατά του νόμου ή της κατάληψης ή συγκεκριμένων παρατάξεων ούτε αν έπραξαν σωστά που έκλεισαν τη σχολή αλλά ο τρόπος που έγιναν όλα.

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Βόλτα...

Μια βόλτα απλή είναι ανεκτίμητη μερικές φορές. Κοντά στη θάλασσα με όμορφη παρέα, καλή διάθεση και παγωτό στο χέρι. Μπορεί να κάνει τα πάντα να φαίνονται απλά και εύκολά.




Συνομιλία με το Φιλέα Φογκ - Γιώργος Βαρσαμάκης

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Lullaby

The Cure - Lullaby


I spy something beginning with s...


on candystripe legs the spiderman comes
softly through the shadow of the evening sun
stealing past the windows of the blissfully dead
looking for the victim shivering in bed
searching out fear in the gathering gloom and
suddenly!
a movement in the corner of the room!
and there is nothing i can do
when i realize with fright
that the spiderman is having me for dinner tonight!


quietly he laughs and shaking his head
creeps closer now
closer to the foot of the bed
and softer than shadow and quicker than flies
his arms are all around me and his tongue in my eyes
"be still be calm be quiet now my precious boy
don't struggle like that or i will only love you more
for it's much too late to get away or turn on the light
the spiderman is having you for dinner tonight"


and i feel like i'm being eaten
by a thousand million shivering furry holes
and i know that in the morning i will wake up
in the shivering cold


and the spiderman is always hungry...


"Come into my parlour", said the spider to the fly... "I have something... "

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Εκθέσεις

Μάρτυρες της Λήθης
Οχτώ ξεχασμένες ανθρωπιστικές κρίσεις μέσα από την αφήγηση μεγάλων συγγραφέων της ισπανικής γλώσσας. Λογοτεχνικά ρεπορτάζ που εικονογραφήθηκαν από τον φωτορεπόρτερ Χουάν Κάρλος Τομάσι στην Αίθουσα Εκθέσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας.
[Το αρχικό άρθρο]

Έκθεση μόνιμης συλλογής
Φωτογραφικές εκθέσεις Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών στο Athens House of Photography.
[Το αρχικό άρθρο]

[Πηγή: www.forfree.gr]

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

All I Need

(Radiohead - All I need [Live])


I'm the next act
Waiting in the wings 

I'm an animal
Trapped in your hot car 

I am all the days
That you choose to ignore 

You are all I need
You are all I need
I'm in the middle of your picture
Lying in the reeds 

I'm a moth
Who just wants to share your light

I'm just an insect
Trying to get out of the night 

I only stick with you
Because there are no others 

You are all I need
You're all I need
I'm in the middle of your picture
Lying in the reeds 

It's all wrong...
It's all right...

Υ.Γ. Μερικοί μπορεί να προτιμούν αυτό το βίντεο..

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Νέα εποχή

Τελείωσε το καλοκαίρι (επιτέλους), τέλος η ζέστη και η μεγάλη μέρα(όχι δεν είμαι emo ούτε χαρακώνομαι). Η δεύτερη αγαπημένη μου εποχή(μετά το χειμώνα) έφτασε. Συνήθως σηματοδοτεί αλλαγές το φθινόπωρο. Οι περισσότεροι το μισούν γιατί θυμίζει την αρχή των σχολείων, των σχολών και των υποχρεώσεων(φέτος όμως αντί να ανοίξουν οι σχολές κλείνουν). Αν και ουσιαστικά πιστεύω πως αλλαγές μπορούν να γίνουν οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου, η συγκεκριμένη εποχή μου δημιουργεί παραπάνω ερεθίσματα και ελπίδες, αυτό βέβαια δεν συμβαίνει τη φετινή χρονιά που τα βλέπω χλωμά τα πράγματα. Ίδωμεν...

(Και ένα άσμα που μου έχει κολλήσει τις τελευταίες μέρες και το ακούω συνεχώς)
Rolling Stones - Paint it Black

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Σινεμά στην Αβησσυνίας

Ένα ευχάριστο βράδυ με τρεις όμορφες ταινίες(Ring up the Curtain, High and Dizzy, From Hand to Mouth) του Harold Lloyd στην Πλατεία Αβησσυνίας στα πλαίσια του πρώτου Athens Open Air Film Festival με τη μουσική του Cayetano.

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

The Man Who Knew too Much vs The Man Who Knew too Much

 Η ιστορία δύο καθημερινών ανθρώπων που κατά λάθος βρίσκονται μπλεγμένοι σε μια συνωμοσία και η προσπάθεια τους να σώσουν την κόρη τους που την έχουν απαγάγει. Η ιστορία ξεκινά από την Ελβετία όπου παλιός φίλος τους πυροβολείται και λίγο πριν πεθάνει αποκαλύπτει στοιχεία από τη συνωμοσία μπλέκοντας το ζευγάρι, το οποίο λίγο μετά πληροφορείται για την απαγωγή της κόρης.

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ κάνει το ρημέικ της ταινίας του. Η ιστορία παρόμοια, ζευγάρι κατά τη διάρκεια διακοπών στο Μαρόκο γνωρίζει ένα κατάσκοπο ο οποίος λίγο πριν πεθάνει τους αποκαλύπτει στοιχεία σχετικά με τη δολοφονία πολιτικού προσώπου. Ο γιος του ζευγαριού απαγάγεται από άλλο φιλικό ζευγάρι. Έτσι οι γονείς επιστρέφουν στο Λονδίνο για να βρουν το γιο τους. Είναι η πιο δημοφιλής ταινία από τις δύο.

Είναι η μοναδική ταινία την οποία έχει επανακυκλοφορίσει ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης λέγοντας πως η πρώτη ήταν δημιούργημα ενός ταλαντούχου ερασιτέχνη ενώ η δεύτερη ενός επαγγελματία, δείχνοντας προτίμηση στην πρώτη λόγω της βαναυσότητας της.

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Κατ´ εικόνα...



Καλησπέρα. Ο λόγος γέννησης αυτού του μπλογκ είναι άγνωστος. Από εδώ θα μοιράζομαι σκέψεις, εμπειρίες και οτιδήποτε άλλο μου κινεί το ενδιαφέρον. Καλή διαμονή!