[...]Οι άνθρωποι που έχουν σαν μοναδική επιθυμία την πραγμάτωση του εαυτού τους, δεν ξέρουνε ποτέ πού πάνε. Δεν μπορούν να ξέρουν. Από μιαν άποψη είναι φυσικά απαραίτητο, όπως το είπε και ένα ελληνικό μαντείο, να ξέρεις τον εαυτό σου: αυτό είναι η πρώτη κατάκτηση της γνώσης. Όμως το να παραδεχθείς πως η ψυχή του ανθρώπου είναι κάτι που δεν είναι δυνατό να το γνωρίσεις, είναι η υπέρτατη κατάκτηση της σοφίας. Το τελικό μυστήριο είναι ο εαυτός σου. όταν βάλεις τον ήλιο στην πλάστιγγα και μετρήσεις τα βήματα της σελήνης, όταν χαρτογραφήσεις τους εφτά ουρανούς άστρο προς άστρο, θα παραμένει ακόμα ο εαυτός σου. Ποιός μπορεί να υπολογίσει την τροχιά της ίδιας του της ψυχής; [...] Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον δεν είναι παρά μια ελάχιστη στιγμή στο βλέμμα του Θεού και κάτω απ' αυτό το βλέμμα πρέπει να πασχίζουμε να ζούμε. Ο χρόνος και ο χώρος, η διαδοχή και έκταση δεν είναι παρά τυχαίες συνθήκες της σκέψης μας. Η φαντασία μπορεί να τις ξεπεράσει κι ακόμα περισσότερο, σε μιαν ελεύθερη σφαίρα ιδανικής ύπαρξης. Τα πράγματα επίσης είναι στην ουσία τους τέτοια που διαλέξαμε εμείς να τα φτιάξουμε. Ένα πράγμα είναι τούτο ή το άλλο, ανάλογα με τον τρόπο που το βλέπει κανείς. [...]
Αποσπάσματα από το βιβλίο De Profundis του Όσκαρ Γουάιλντ.
Αποσπάσματα από το βιβλίο De Profundis του Όσκαρ Γουάιλντ.
